GEEN HOOP HEBBEN
1Thessalonisenzen 4:12
Het is haast niet te geloven, maar ik heb mensen ontmoet met een groot geloof die desondanks zonder hoop en met een minimum aan moed, hun weg zoekend en tobbend aflegden, en er uiteindelijk toe kwamen zich eigenhandig het leven te ontnemen of serieuze pogingen ondernam
Vanaf de seksuele revolutie in de 60er jaren van de vorige eeuw, kwam ik ze tegen (en probeerde wat dieper in hun ogen te kijken om hun zielenroerselen te begrijpen)
. Die waren onthutsend!!!
Het waren oprechte gelovigen, die zonder een sprankje hoop hun leven-lang eenzaam voortploeterden, temidden van het halleluja geroep van hun broers en zussen in Christus. Krampachtig klemden zij zich vast aan de rots van hun behoud, met onomkeerbare gevolgen!
Omgekeerde metamorphose
Sommigen van hen zag ik veranderen van een bijzondere vrolijke, fleurige dartele vlinder, in een in zichzelf gekeerde pop, die zich zoveel mogelijk afsluit van hen die het dichtst bij hen staan. Alle pogingen van hun ouders en huisgenoten om hen gerust te stellen en onbaatzuchtige liefde te geven, ketsen af op het pantser waarin de verstotene zichzelf heeft verschanst om zichzelf te beschermen tegen hun naaste, inclusief hun eigen broers en zussen in Christus !
m.i. is er maar Één die daar echt ervaring mee heeft en mee kan voelen: onze God, die vanaf de zondeval zijn armen liefdevol en uitnodigend uitstrekt naar een ongehoorzaam en weerstrevend volk en ik vraag mij af in hoever wij als zijn kinderen in dit opzicht gelijkenis vertonen met de Heer Jezus die wij zeggen na te willen volgen.
Deze verstotenen ( homo’s, transgenders en aanverwante afwijkingen van wat wij normaal vinden) liggen overhoop met hun eigen lichaam. Zij zoeken in deze donkere doolhof tevergeefs naar de uitgang om voor ‘normaal’ te worden geaccepteerd..
Dat kost moeite en strijd. Velen geven de strijd op en geven zich over aan hun lustgevoelens met alle negatieve gevolgen van dien!
Weer anderen die de strijd niet opgeven en zich toevertrouwen aan de Goede Herder, in de hoop en verwachting opgenomen te worden in de gemeenschap der heiligen waar zij door het geloof in de Heer Jezus deel van zijn .………………………….!!!
JA, HO MAAR!
Dat is buiten de waard gerekend! Hun eigen gemeenschappen weigeren hun problemen serieus te nemen en bagatelliseren die. Sommigen willen ons zelfs laten geloven dat het tegen Gods Woord in zou gaan wanneer zij via een medische ingreep daarin verandering hopen te brengen
Om deze reden moet iedere christen zichzelf denk ik onderzoeken en zich afvragen of zijn houding t.o.v. deze broeders , zusters en hun kinderen wel overeenstemt met de opdracht uit Galaten 6:1, 2 en de volgende verzen: Draag elkaars lasten en vervul zo de wet van Christus. Want als iemand denkt iets te zijn, terwijl hij niets is, bedriegt hij zichzelf.
Vraag u eens af wat uw persoonlijke standpunt is t.o.v. deze groep broers en zussen ( deze verstotenen), wanneer hij of zij ervaart, dat zijn broers en zussen hem praktisch afwijzen!
Zijn enige terechte hoop ligt in gruzelementen. Hij of zij is aan zichzelf overgeleverd!
De enige hoop die (misschien?) nog overblijft is: dat degene die hem of haar verstoot, zich alsnog zal bekeren van zijn dwaling. (Maar die hoop is zoals de ervaring leert praktisch al ijdel gebleken)
Er blijf maar Één over die dat in het voordeel van de verstotene kan bewerken, (maar niet zonder uw bereidwilligheid) :’ de Heilige Geest’, die in uw hart woont als Raadgever in problematische kwestisch en die mag verwachten dat u hem niet zal bedroeven.
Galaten 6:2 roept ons op tot daden en niet tot eindeloze discussies: ‘Draagt elkanders lasten en vervult zo de wet van Christus’!
Wanneer u een betere Bijbelse oplossing weet, hoor ik dat heel graag!