SIMEON
Rembrandt schilderde zeker 2 keer Simeon. De eerste in 1631 die in het Mauritshuis hangt. De tweede in 1669. Waarschijnlijk was dat het laatste schilderij van zijn hand, want deze vond men twee dagen na zijn sterfdag in zijn atelier op zijn ezel.
Het eerste schilderde hij Simeon op een relatief klein
Paneeltje van 61×48 cm.
Op dat kleine formaat kijk je in een immense ruimte met bovenin een baldakijn waaronder de hoge priester. Rechts van het gezelschap rondom het kind in Simeons armen, is een trap met figuren die naar beneden lopen en helemaal rechts in de schaduw zitten een paar ongeïnteresseerde mensen.
Wat mij persoonlijk het meest opvalt is een bijzonder figuur die tussen een paar vagebonden staat. Hij draagt een opvallende hoed en probeert leunend met zijn hand op z’n knie, over Simeons schouder een glimp op te vangen van het kindje dat Simeon in zijn armen houdt tijdens zijn lofprijzing.
Ik veronderstel dat dit een zelfportret van Rembrandt is.
Achtendertig jaren later na een leven met veel voorspoed maar mogelijk nog meer tegenspoed grijpt hij opnieuw naar zijn palet en penselen, en penseelt zonder uitbundige of overtollige effecten, die alleen maar kunnen afleiden van het eigenlijke onderwerp, een ruige artistieke kop van Simeon die geen oog heeft voor iets anders dan alleen voor het Kind dat hij vol bewondering in zijn armen houd en aan zijn hart drukt!
Komt, verwondert u hier mensen,
Ziet HOE u uw God bemint.
En…diezelfde God nodigt u/jou vandaag uit( om uw hart en armen te openen om deze onuitsprekelijk Gave dankbaar aan te nemen)